Las Strachociński

Mieszkasz w mieście, jak my? Marzy Ci się wypad gdzieś, gdzie zobaczysz wydrę, pozastanawiasz się czy uda Ci się zobaczyć przemykające między drzewami sarny? Chcesz usłyszeć jakieś ptaszyska siedzące w wysokich trawach, bażanty? Wydaje Ci się, że żeby to osiągnąć musisz zapomnieć o komunikacji miejskiej i przesiąść się w minimum podmiejski, PKS lub klasycznie zapakować futra do auta i ruszyć przed siebie z pełnym bakiem?

Otóż przedstawiamy takie miejsce we Wro, prawie w centrum, a na pewno nie na opłotkach czyli nasze odkrycie miesiąca. Las Strachociński rozciąga się w granicach miasta, ja białą strzałę, za poradą przewodnika spaceru zostawiłam w okolicy osiedla na ulicy Chałupniczej. Nowy twór mieszkaniowy ciągle w budowie, ale – szczególnie w weekend jest gdzie spokojnie zostawić pojazd, bez większego zagrożenia bliskiego spotkania z koparą 🙂

My do lasu doszłyśmy mijając fragment kanały żeglugowego z uwaga uwaga… wydrą! Oczywiście zdziwienie było tak wielkie, że skleroza o posiadaniu aparatu wzięła górę. Dreptając przed siebie minęłyśmy groblę Łaniewską, która niestety kończy się niedaleko ulicą i weszłyśmy w prawdziwy raj spacerowy Lasu Strachocińskiego.

Kanał odpływowy Piskorny i Pufa odkrywca 😛

Jeden z kanałów odpływowych.

Trasę do lasu pokonałyśmy taką oto drogą z dzikimi łąkami po obu stronach.

Mam letkie podejrzenia, że przy deszczach przejście tą trasą może okazać się kąpielą spa-błotną dla całego stada, ale teraz dałyśmy radę 🙂

Nie ma zdjęcia wydry, ale jest dowód na obecność bobrów. Coś mi chodzi po głowie, że skoro są bobry powinno być tu w miarę czysto. Na razie.

Sam las jest dość spory, poprzecinany ścieżkami. Jest więc gdzie spacerować. W międzyczasie nasza trasa uległa przeplanowaniu ze względu na:

• Błocko, ale wiadomo „pieseł brudny, pieseł szczęśliwy” (nie dotyczy Pufy)
• Ludzi na ambonach, którzy prawdopodobnie byli myśliwymi.
  Wszyscy psiarze znają mrożące krew w żyłach historie o zastrzelonych psach pomylonych z dzikiem, sarną, lisem (Puf ma blisko do dzika, co nie?). Zastanawiamy się tylko jak to możliwe, że w obrębie miasta, i to nie na jego obrzeżach, ktoś ma pozwolenie na polowanie – użycie broni, która wycelowana nieopacznie w złym kierunku może narobić sporo złego? Jeśli to pozostałość zezwoleń sprzed lat, miasto powinno chyba wziąć pod uwagę rozrost osiedli i to, że w taki dzień jak ciepła, wiosenna sobota po całym tym terenie spacerowali nie tylko psiarze, ale i całe rodziny z dziećmi. Strach pomyśleć co może przypominać dziecko buszujące w chaszczach dla ludzi którzy mylą golden retrievera z jeleniem…

Nasza trasa po łąkach i lesie przecinała liczne kanały odpływowe i koryto rzeczki Piskorny. Dla psów okazja do spławienia się i pierwszego w sezonie namaczania. W cieplejsze dni zapewne da to możliwość schłodzenia futer i wydłużenia trasy (nie dotyczy Pufy – należy targać mokry ręcznik na dupkę i zapas wody butelkowanej, filtrowanej).

trójca spacerowa, czyli 3 to lepiej niż 2

gremliny 🙂

Podsumowując: nowe miejsce dopisane do listy pewniaków długospacerowych. Plany? Poszukać kolejnej miejscówki w zasięgu komunikacji miejskiej 😉
Więcej o lasach we Wro znajdziecie TUTAJ